ในปัจจุบันมีแรงงานต่างด้าวได้เดินทางเข้ามาขายแรงงานในประเทศไทยเป็นจำนวนมาก ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นแรงงานชาวพม่า ลาว และกัมพูชา และแรงานต่างด้าวเหล่านี้ก็จะพา ลูก หลาน ติดตามเข้ามาอยู่ในประเทศไทยด้วย แต่เด็กต่างด้าวเหล่านี้จะไม่มีหลักฐานตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนราษฎร เนื่องจากไม่ได้เกิดในประเทศไทย ดังนั้นก็จะไม่สามารถเข้ารับการศึกษาในสถานศึกษาของไทยได้ อย่างไรก็ตาม กระทรวงศึกษาธิการได้เล็งเห็นถึงความสำคัญของการศึกษาของเยาวชนไม่ว่าจะเป็นชนชาติใดก็ตาม จึงได้เสนอร่างระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยหลักฐานในการรับนักเรียน นักศึกษา เข้าเรียนในสถานศึกษาใหม่ ซึ่งระเบียบดังกล่าวนี้ได้ผ่านการประชุมมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 2548 และมีผลบังคับใช้ตามกฎหมายเรียบร้อยแล้ว ส่งผลให้เด็กต่างด้าวกลุ่มนี้สามารถเข้ารับการศึกษาในสถานศึกษาของประเทศไทยได้
และจากมติคณะรัฐมนตรีฯ ดังกล่าว รัฐบาลได้แบ่งกลุ่มของเด็กต่างด้าวไว้สองประเภทใหญ่ ๆ คือ
1. เด็กที่ไม่มีสัญชาติไทย หมายถึง
- เด็กที่ไม่มีสูติบัตร และทะเบียนบ้านของบุคคลที่มีสัญชาติไทย (ท.ร.14)
- เด็กที่มีชื่อในทะเบียนประวัติชนกลุ่มน้อย หรือทะเบียนสำรวจบัญชีบุคคลในบ้าน
- เด็กที่มีบัตรประจำตัวชนกลุ่มน้อย
- เด็กที่มีหนังสือรับรองการเกิดที่ทางราชการออกให้ และเอกสารอื่น ๆ ซึ่งไม่มีสัญชาติไทย
2. เด็กที่ไม่มีหลักฐานทางทะเบียนราษฎร หมายถึง เด็กที่ไม่มีเอกสารหลักฐานที่แสดงถึงสัญชาติ วัน เดือน ปีเกิด และถิ่นที่อยู่ ที่ทางราชการออกให้
ซึ่งบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือองค์กรเอกชน สามารถพาเด็กเหล่านี้ไปสมัครเข้ารับการศึกษาจากสถานศึกษาของไทยได้ทั่วประเทศ ไม่ว่าจะเป็นสถานศึกษาของรัฐหรือเอกชนก็ตาม อาศัยความตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยหลักฐานในการรับนักเรียน นักศึกษา เข้าเรียนในสถานศึกษา พ.ศ. 2548 ข้อ5 ระบุไว้ว่า “ให้สถานศึกษาถือเป็นหน้าที่ ในการที่จะรับเด็กที่อยู่ในวัยการศึกษาตามกฎหมายว่าด้วยการศึกษาภาคบังคับ เข้าเรียนในสถานศึกษา”
สำหรับเด็กที่ไม่มีสัญชาติไทย แต่มีเอกสารทางทะเบียนราษฎรอะไรก็ได้ ให้นำหลักฐานนั้นไปใช้สมัครเข้ารับการศึกษา ส่วนเด็กที่ไม่มีหลักฐานทาง
ทะเบียนราษฎร ให้บิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือองค์กรเอกชน ทำบันทึกแจ้งประวัติบุคคล ซึ่งสถานศึกษาทุกแห่งทั่วประเทศจะมีแบบฟอร์มไว้ให้ เพื่อนำ ไปใช้เป็นหลักฐานทางการศึกษาต่อไป